Τετάρτη 13 Απριλίου 2011


ΑΝΑΣΤΑΤΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΠΑΝΤΟΥ
με πνευματική προσέγγιση υπό Λεοντίου Μοναχού Διονυσάτου
Τον Ιανουάριο του 2011, είχαμε τις πλημμύρες της Αυστραλίας Μετά άρχισαν οι ταραχές και"ανατροπές" στις Μουσουλμανικές χώρες της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής. Τυνησία, Μαρόκο, Αίγυπτος, Μπαχρέϊν, Ιορδανία, Λιβύη, ακόμη και Σαουδική Αραβία! Έπεται Συρία. Λίβανος κλπ. Στην Αίγυπτο, το Φεβρουάριο,φάνηκε μέσα στους διαδηλωτές, κι ο "χλωρός ίππος", φτιαγμένος ίσως από περίεργες αντανακλάσεις πάνω στο φακό, που φόβισε τους τηλεθεατές που τον είδαν, γιατί στην Αποκάλυψη γράφεται γι’ αυτόν «ο θάνατος και ο Άδης ηκολούθει». (Αποκ. Στ-8)
Δηλαδή ο σωματικός και ψυχικός (αιώνιος) θάνατος ακολουθεί όταν η ραγδαία εξέλιξη των γεγονότων βρίσκει τους ανθρώπους πνευματικά απροετοίμαστους στην ξαφνική έλευση του θανάτου.
Πράγματι στην Αίγυπτο ξεκίνησαν οι φονικότερες ταραχές, με περισσότερους από 300 νεκρούς, και τώρα τη σκυτάλη πήρε η Λιβύη με χιλιάδες. Διαδήλωση στη Τζέντα της Σαουδικής Αραβίας, και με γυναίκες!Η έλλειψη ψωμιού, (γενικά η πείνα), ήταν η κύρια αιτία στην εξέγερση της Αιγύπτου.Ας σημειωθεί ότι 3ος ίππος στην αποκάλυψη (μαύρος) είναι η πείνα. Αυτό είναι κακό σημάδι, γιατί σημαίνει ότι από το κακό (πείνα) πάμε στο χειρότερο (εξοντωτικούς πολέμους).
Στη Λιβύη φαίνεται να υπέβοσκαν φυλετικές διαμάχες, που εύκολα τα ξένα συμφέροντα μπορούσαν να αναφλέξουν προκαλώντας εξέγερση. Η απόφαση του Ομπάμα και των Νατοϊκών για στρατιωτική επέμβαση στην περιοχή θα αυξήσει τα αθώα θύματα και δεν θα δώσει άλλη λύση από την σύληση του πλούτου αυτής της χώρας. Οι Νεοταξίτες είναι εωσφοριστές και υποκριτές. Δεν πρόκειται να βοηθήσουν τους απλούς ανθρώπους διότι ενδιαφέρονται μόνο για τα συμφέροντά τους. Ο πολύς κόσμος δεν γνωρίζει τι κρύβεται πίσω από την δημοκρατική αμφίεση της Νέας Τάξης, διότι αγνοεί την υποκρισία της.
Ενδιαφέρον για τον Νομπελίστα της "ειρήνης" Ομπάμα, είναι ο σύνδεσμός του με τις μυστικές υπηρεσίες της Αμερικής (όπως και του μπαμπά Μπους που μαζί με τον Γκορμπατσώφ, αρχηγό της KGB από την Ρωσία, προώθησαν την ψευτο-δημοκρατική Νέα Τάξη που οδηγεί σε παγκόσμιο δικτάτορα), καθώς και ο αποκρυφισμός, όπως φαίνεται από τον χαιρετισμό του।Ενδιαφέρον και ένα σχετικό επεισόδιο που έγινε στον ΟΗΕ στις 23 Σεπ. 2009. Τότε ο πολύ αεράτος Ομπάμα ανάγγειλε επίσημα ότι θα προωθήσει την Νέα Τάξη και ότι η Αμερική την υποστηρίζει πλήρως,(αν και έτσι θα καταργηθεί το Αμερικανικό Σύνταγμα και η σημερινή δομή του κράτους). Μετά ανέβηκε στην έδρα του ΟΗΕ και μίλησε ο αμφιλεγόμενος Λίβυος πρόεδρος Καντάφι, ο οποίος ζήτησε να πληροφορηθεί επίσημα ποιοι... σκότωσαν τον πρώην Αμερικανό πρόεδρο Τζον Κένεντυ॥! Όχι οι μεμονωμένοι δολοφόνοι Όσβαλντ, Ρούμπι κλπ αλλά ποιοι ήταν οι συνωμότες! Αυτό έχει σχέση με τα λόγια του Τζόν Φ. Κένεντυ:«Εμείς ως λαός είμαστε αντίθετοι, εκ φύσεως αλλά και ιστορικά, με τις μυστικέςοργανώσεις, με μυστικούς όρκους και διαδικασίες... Μας εναντιώνεται ανά τον κόσμο μια συμπαγής και ανελέητη συνωμοσία. Είναι ένα σύστημα που έχει στρατολογήσει τεράστιο ανθρώπινο και υλικό πλούτο, για την κατασκευή ενός καλά δεμένου και αποτελεσματικού μηχανισμού που οι προετοιμασίες του είναι κρυφές και δεν γίνονται δημόσια. Τα λάθη του θάβονται, δεν δημοσιοποιούνται, οι αποχωριζόμενοι απ' αυτό φιμώνονται δεν επαινούνται.Καμμία δαπάνη δεν αμφισβητείται, καμμία φημολογία δεν δημοσιεύεται, κανένα μυστικό δεν αποκαλύπτεται».
Ο Κένεντυ επομένως όχι μόνο δεν ήταν μέλος κάποιας μυστικής οργάνωσης (Μασονικής, Ιλλουμινάτι κλπ) αλλά ήθελε να τις καταργήσει διότι τις θεωρούσε συνωμοτικές και αντιδημοκρατικές. Αυτόματα λοιπόν, όποιος σκέφτεται, καταλαβαίνει ότι ο Καντάφι δήλωσε τότε αντι-Νεοταξίτης, και μέσω των λόγων του Κένεντυ στον οποίο αναφέρθηκε, χαρακτήρισε ουσιαστικά τον Ομπάμα συνακόλουθο στη συνωμοσία κατά της Αμερικανικής Δημοκρατίας!Αλλά και μέλη του Κογκρέσου επέκριναν τον Ομπάμα γιατί άρχισε στη Λιβύη πόλεμο χωρίς έγκρισή του.
Στις 11 Μαρτίου (2011) έχομε και άλλη συμφορά: Τον σεισμό 8,9 Ρίχτερ και το
τσουνάμι που έπληξε την Ιαπωνία.
Ο πρόεδρος Τσάβες της Βενεζουέλας,είχε κατηγορήσει στο σεισμό της Αϊτής (12-1-2010) την Αμερική ότι εκεί δοκίμασε σεισμικό όπλο (Το HAARP, High Frequency Active Auroral Research Program, με έδρα την Αλάσκα).
Πιο πριν, ο δημοσιογράφος Benjamin Fulford είχε δηλώσει ότι ο υπουργός οικονομικών της Ιαπωνίας του ανέφερε για απειλή των ολιγαρχών Αμερικής Ευρώπης κατά της χώρας του με μία μηχανή σεισμών, αν η Ιαπωνία δεν έμπαινε στο νομισματικό σύστημά τους!!! Και η απειλή, απ’ ότι λέει, πραγματοποιήθηκε τότε με τον σεισμό 6,8 Ρίχτερ στη Νiigata, που βρίσκεται δυτικά, στις 16-7-2008.
Το ερώτημα είναι: γιατί να μην είναι ο σεισμός της 11-3-2011 ανθρωπογενής, αν οι δυνατότητες υπάρχουν και οι τρελαμένοι ολιγάρχες βιάζονται, όσο βλέπουν το χρόνο να περνάει;
Το σημαντικότερο τώρα ερώτημα που θέτουν πολλοί είναι «πως τα επιτρέπει όλα αυτά ο Θεός»; και πως μπορούμε γενικότερα να τα εξετάσομε από πνευματική άποψη.Επεξηγήσεις σε συντομία:
Κατ’ αρχάς να επισημάνομε ότι δεν μπορούμε να μετράμε με δύο διαφορετικά μέτρα και σταθμά συγχρόνως. Αν μόνο ο Θεός είναι υπεύθυνος για όλα, ή μόνο ο άνθρωπος τότε να επαινούμε ή και να κατακρίνομε τον ένα εκ των δύο. Αλλά όταν παρατηρούμε ότι ο άνθρωπος παίρνει πρωτοβουλίες, δυστυχώς μάλιστα κακές τελευταία, και όχι ο Θεός, τότε σε καμιά περίπτωση δεν μπορούμε να βγάλουμε γι’ αυτές φταίχτη το Θεό. Και δεν μπορούμε με στοιχειώδεις φράσεις (σλόγκαν), σαν νήπια, που τις εκσφενδονίζουμε ο ένας στον άλλο, να
καμαρώνουμε ότι βρήκαμε εξήγηση για όλα. Πρέπει να έχομε κάποια λογική ικανότητα, ένα σταθερό τρόπο λογικής εξέτασης, για να μιλάμε για τα θέματα αυτά. Και τι είναι σταθερό στον κόσμο αυτό, όπου «τα πάντα ρει» κατά τον Ηράκλειτο;Ακριβώς επειδή από την αρχαιότητα ήταν παρατηρημένη η ρευστότητα των κοσμικών πραγμάτων, η Εκκλησία του Χριστού δεν θα μπορούσε να είναι θεμελιωμένη σ’ αυτήν. Ο ιδρυτής της Ιησούς Χριστός φανέρωσε την πνευματική και Ουράνια Βασιλεία, στην οποία κλήθηκαν να εισέλθουν άγγελοι και άνθρωποι, με αρχές ακλόνητες και αιώνιες τις οποίες δίδαξε με λόγο ακατάλυτο: «ο ουρανός και η γη θα παρέλθουν, οι δε λόγοι μου δεν θα παρέλθουν» (Ματθ. Κδ-35). Δεν θα παρέλθουν, διότι αφορούν τον πνευματικό κόσμο στον οποίο μετέχει η ψυχή μας, και όχι σχήματα του κόσμου αυτού, και της σοφίας του: «διότι η σοφία του κόσμου τούτου είναι μωρία για τον Θεό». (Α΄ Κορ. Γ-19). Αυτοί που στηρίζουν τη ζωή τους στην κοσμική σοφία μόνο, και δεν την χρησιμοποιούν σαν μια απλή υπηρέτρια της θεϊκής
σοφίας, δεν μπορούν να δεχθούν τη διδασκαλία του Χριστού και ακούν από Αυτόν: «εσείς είστε εκ των κάτω, Εγώ είμαι εκ των άνω. Εσείς είστε εκ του κόσμου τούτου, Εγώ δεν είμαι εκ του κόσμου τούτου» (Ιω. Η-23).
Έτσι λοιπόν δεν είναι εύκολο να λάβει απαντήσεις στα ερωτήματά του όποιος καταδίκασε τον εαυτό του να ζει μέσα στην άγνοια των Γραφών (και των επεξηγηματικών λόγων των Αγίων της Εκκλησίας), τρεφόμενος από την καθημερινά διαφοροποιούμενη “λογική” των κοσμικών φαινομένων και περιστάσεων. Γι’ αυτό και ότι λέμε δεν έπεται ότι αναγκαστικά είναι αποδεκτό
από όλους, σαν μέρος κάποιας υποτιθέμενης “αντικειμενικής” λογικής και σοφίας. Στον κόσμο, κάτι τέτοιο δεν υπάρχει.Σύμφωνα με το λόγο του Θεού, πρέπει να τηρούνται οι εντολές του. Το αντάλλαγμα είναι σημαντικότατο: η θέωση (να γίνομε θεοί, με τη χάρη Του). Συνοπτικά, απαιτείται η τήρηση της διπλής εντολής της αγάπης: προς τον Θεό, και προς τον συνάνθρωπο. Προς τους ανθρώπους δίνεται η διευκρίνιση ότι «Όλα όσα θέλετε να σας κάνουν οι άνθρωποι, έτσι και εσείς να κάνετε σ’ αυτούς. Διότι αυτός είναι ο νόμος και οι προφήτες» (Ματθ. Ζ-12). Δηλ. αν θέλετε να σας βοηθάνε, και εσείς να βοηθάτε. Αν θέλετε να σας βομβαρδίζουν και εσείς να τους βομβαρδίζετε...Για να μπορούμε όμως να συμπεριφερόμαστε με τρόπο θεάρεστο και αληθινή, όχι υποκριτική αγάπη, πρέπει να έχομε εγκράτεια σαν άτομα, σαν ομάδες, και σαν λαοί, και να μην τα θέλομε όλα δικά μας πάνω στη Γη. Γι’ αυτό αμέσως μετά ο ευαγγελικός λόγος προσθέτει «τι στενή η πύλη και τεθλιμμένη η οδός που οδηγεί στη ζωή, και ολίγοι είναι αυτοί που την βρίσκουν» (Ματθ. Ζ-14). Λίγοι, διότι είναι απαραίτητη η ύπαρξη πίστης για να ακολουθήσει κάποιος μια συγκρατημένη ζωή.
Από τις πράξεις των κρίνονται οι άνθρωποι κάθε εποχής. Στον σημερινό κόσμο, μετά τον«μεσασμό» του 8ου αιώνος αντί να προβάλλονται οι αξίες, και οι αρετές, προβάλλονται αντίστροφα οι κακίες. Αντί να θεωρείται επαινετή η βοήθεια στους συνανθρώπους μας όταν το έχουν ανάγκη, αντίθετα αυτό εκλαμβάνεται σαν ευκαιρία πλουτισμού1. Αντί να παράσχουν ουσιαστική βοήθεια, μετά τον σεισμό της 11-3-2011, Αμερικανοί και Ευρωπαίοι δείχνουν απονία στην Ιαπωνία,ενώ ασχολούνται με το πως θα αυξήσουν τις ελεγχόμενες από αυτούς πετρελαιοπηγές, ανοίγοντας πόλεμο στη Λιβύη: «Το Πεντάγωνο έδρασε «βασιζόμενο σε εκτιμήσεις που σχετίζονται με την ενέργεια, κάτι σαφές - την ώρα που γνωρίζουμε ότι η Λιβύη κατέχει τα έβδομα σε μέγεθος αποθέματα πετρελαίου παγκοσμίως», τόνισε ο βουλευτής(των Δημοκρατικών) Χόντα. «Το μήνυμα είναι εξίσου σαφές, οι ΗΠΑ πράττουν πολύ λίγα πράγματα για τα ανθρώπινα δικαιώματα στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό,την Ακτή του Ελεφαντοστού, το δυτικό Σουδάν, όπου τα ενεργειακά αποθέματα δεν είναι σημαντικά». Στην Ιαπωνία υπήρχαν πολλοί φανατικοί θαυμαστές του Ομπάμα: 400 χιλμ. δυτικά από το Τόκυο υπάρχει πόλη «Ομπάμα», και μάλιστα αυτό είναι γνωστό όνομα στην Ιαπωνία, ευγενών, ακόμη και σαμουράϊ, και σημαίνει «Μικρή Θάλασσα».Σε κάθε νίκη του Ομπάμα όταν έδινε την μάχη σαν Γερουσιαστής με την Χίλαρυ Κλίντον, οι Ιάπωνες θαυμαστές του μαζεύονταν στις παραλίες και γιόρταζαν με χορούς από νεαρά κορίτσια που λέγονταν τα «Κορίτσια του Ομπάμα». Τι κέρδισαν στις τωρινές δυσκολίες;Μην ξέροντας τίποτα από τη Βίβλο, είναι επόμενο οι Γιαπωνέζοι να πιστεύουν σε «άρχοντες, και υιούς ανθρώπων από τους οποίους δεν υπάρχει σωτηρία» (ψαλ. 145).
Πολύ λίγες δεκάδες χιλιάδες είναι οι Ορθόδοξοι εκεί Χριστιανοί. Έτσι δεν έχουν πνευματικά «αντισώματα» κατά του κακού, ανεξάρτητα από το αν η συμφορά του σεισμού (στην περιοχή HONSHU) που τους βρήκε τελευταία ήταν τεχνητή ή φυσική, δηλ. είτε η «Μικρή θάλασσα» τα...έκανε θάλασσα φέρνοντας τσουνάμι με το HAARP, είτε όχι.
Ένα τροπάριο των Θεοφανείων λέει: «τι σου συνέβη θάλασσα ότι έφυγες, και συ Ιορδάνη ότι εστράφης εις τα οπίσω»;3 Η απάντηση είναι: η παρουσία του Χριστού, (που τότε ήρθε να βαπτισθεί από τον Τίμιο Πρόδρομο). Αν ο Χριστός βρίσκεται στην καρδιά μας, τότε και το τσουνάμι γυρνάει προς τα πίσω, και όποιο είδος καταστροφής και να στραφεί εναντίον μας θα μείνει ανενεργό.
Δεν υπάρχουν προς το παρόν, στην περίπτωση του σεισμού της Ιαπωνίας, όπως και στις πλημμύρες της Αυστραλίας, τα σημάδια των συγκεκριμένων προειδοποιήσεων (2ης και 3ης) της Αποκάλυψης.
Πάντως όλοι οι λαοί περνάμε τώρα μεγαλύτερες δοκιμασίες. Σε μερικές από αυτές αναφερθήκαμε ήδη (τις πιο πρόσφατες, της αρχής του 2011).
Εμείς στην Ελλάδα, αν και υπάρχουν οι αφορμές, που μας καθιστούν «μήλο της έριδος» για τους ξένους, λόγω ορυκτού πλούτου, γεωγραφικής θέσης, ιδανικού κλίματος κλπ, δεν συνειδητοποιούμε τον κίνδυνο, και περιμένομε από την τηλεόραση να μας πει ότι τα προβλήματά μας λύθηκαν χωρίς να χρειαστεί να κάνουμε τίποτα... Αλλά ζούμε σε καιρούς πονηρούς, όπου όχι μόνο πλανεμένοι άνθρωποι αλλά και τα στοιχεία της Φύσης ξεσηκώνονται εναντίον μας λόγω της αποστασίας μας από το νόμο του Θεού. Γι’ αυτό πρέπει να αντιδράσομε πνευματικά και γρήγορα. Αφ’ ενός διότι δεν υπάρχει καιρός (τα γεγονότα των
προφητειών προχώρησαν), και αφ’ ετέρου διότι οι εωσφοριστές και τα πονηρά πνεύματα δεν αντιμετωπίζονται με διαδηλώσεις και χειροκροτήματα.
Ας προλάβομε, όσο ισχύει: «Λούσασθε, καὶ καθαροὶ γίνεσθε, ἀφέλετε (αφαιρέστε)
τὰς πονηρίας ἀπὸ τῶν ψυχῶν ὑμῶν», που είναι πρόσκληση στο Μυστήριο της
Εξομολογήσεως. Επειδή είναι σοβαρή η προειδοποίηση: «Καὶ ἐὰν θέλητε, καὶ
εἰσακούσητέ μου, τὰ ἀγαθὰ τῆς γῆς φάγεσθε, ἐὰν δὲ μὴ θέλητε, μηδὲ εἰσακούσητέ
μου, μάχαιρα ὑμᾶς κατέδεται (θα σας καταφάγη μάχαιρα), τὸ γὰρ (διότι το) στόμα
Κυρίου ἐλάλησε ταῦτα». (Ανάγνωσμα από τον προφ. Ησαΐα, κεφ. Α, της Μεγ. Σαρακοστής).
Μιλήσαμε προηγουμένως για πονηρά πνεύματα, ότι οι άνθρωποι μπορούν να
επηρεασθούν απ’ αυτά, και για απειλή από τη μεριά του Θεού ότι δεν πρόκειται οι άνθρωποι που θέλουν να ζουν μακριά του, να το κατορθώσουν για πολύ. Μόλις δείξουν με μαζική αποστασία την κακία τους, τόσο όσο να φανεί ότι παραμένουν αμετακίνητοι σ’ αυτήν, τότε έρχεται μάχαιρα, δηλ. εξόντωση, και όχι κάποια μικρή τιμωρία.
Οι παγανιστές (Ινδουϊστές κλπ) δεν έχουν διάκριση αγαθών και πονηρών πνευμάτων, δηλ. αγγέλων φωτός και αγγέλων του σκότους (δαιμόνων) και εξαπατώνται από τις μεταμφιέσεις των τελευταίων. Το ίδιο παθαίνουν οι άθεοι, και όσοι ακολουθούν την Καμπάλα και το Ταλμούδ που παραποιήθηκαν στην Βαβυλώνα και γέμισαν ειδωλολατρικά στοιχεία, είτε αυτοί είναι οι
Κασιδικοί Εβραίοι, είτε είναι οι μυούμενοι απ’ αυτούς ή από τα συγγράμματά τους. Αυτοί δεν φοβούνται όταν παρανομούν, διότι υποβιβάζουν την έννοια της κρίσεως και της Κολάσεως, είτε δεχόμενοι μετενσαρκώσεις είτε ότι τα βάσανα εκεί είναι ανύπαρκτα ή παροδικά. Όμως τα εντελώς σαφή λόγια της Αγίας Γραφής: «Και απελεύσονται ούτοι εις κόλασιν αιώνιον»
(Ματθ. 25, 46), δεν αφήνουν περιθώρια για καμιά άλλη ερμηνεία. Αναφέρουν πολύ καθαρά ότι η κόλαση είναι αιώνια, λέγει ο Όσιος Θεοφάνης (1815-1894), ο έγκλειστος, από τη Ρωσία.
Οι εωσφοριστές, και γενικά οι παρασυρμένοι από το κακό, ξεπηδούν όταν παρακμάσει η πνευματική ζωή και καταλήξει να γίνει φιλόϋλη και φιλόκοσμη με λεκτικές μόνο αναφορές σε αξἰες (αγάπη, ειρήνη, ελευθερία, δημοκρατία κλπ), που στην πραγματικότητα είναι καμουφλαρισμένες κακίες. Τότε: «Με εγγίζει ο λαός αυτός με το στόμα του και με τα χείλη με τιμά, η δε καρδιά του απέχει μακρυά από Εμένα», λέγει καθαρά ο Χριστός μέσα από το
Ευαγγέλιο. (Ματθ. Ιε-8).Στην πριν τον Χριστιανισμό περίοδο, αν και υπήρχαν αναφορές, δεν είχε αναλυθεί ο τρόπος με τον οποίο επέτρεπε ο Θεός να δράσουν τα πονηρά πνεύματα, για να παιδεύσουν όσους απομακρύνθηκαν από την πίστη, και μάλιστα με μεγάλες αμαρτίες, δηλ. καταπάτηση των εντολών του Θεού σε μεγάλο βαθμό.Από τη διδασκαλία της Εκκλησίας γνωρίζομε ότι όσο η απομάκρυνση από τον Θεό είναι μεγαλύτερη, δηλ. όσο η αρρώστια της ψυχής είναι σημαντικότερη, τόσο πιο δυνατή θεραπευτική αγωγή χρειάζεται για να επιτευχθεί η ίαση. Όμως χρειάζεται η με καλή προαίρεση συμμετοχή
του ασθενούς σ’ αυτήν. Δηλ. η συναντίληψη ότι η δοκιμασία, όσο ισχυρή και να είναι, γίνεται πάντα με αγαθό σκοπό, διότι την επιτρέπει για το καλό μας, ελέγχοντάς την απόλυτα, ο αγαθός Θεός. Αν δεν συμμετέχει ο ασθενής στην θεραπεία του, ή στην συγκεκριμένη περίπτωση αν δεν κάνει υπομονή στη θλίψη των δοκιμασιών, τότε γίνεται το «ιατρεύσαμε την Βαβυλώνα αλλά
δεν θεραπεύτηκε». (Ιερ. ΚΗ 9). Η υπομονή λοιπόν είναι απαραίτητη στις δοκιμασίες που περνούμε σαν άνθρωποι στη ζωή μας.
Στην Φυσική επιστήμη αυτού του κόσμου, λένε ότι αν δεν είναι γνωστές οι οριακές συνθήκες ενός προβλήματος, δεν μπορεί να δοθεί σ’ αυτό συγκεκριμένη λύση. Και στο ζήτημα των δοκιμασιών, αν δεν εξετάσομε τις ακραίες περιπτώσεις, δεν μπορούμε να έχομε ικανοποιητική γνώση για το πρόβλημα. Για τις μικρές αμαρτίες οι δοκιμασίες είναι λογικό να είναι μικρές, οπότε αρκούν όσα είπαμε για υπομονή στις θλίψεις, και δεν χρειάζεται άλλη ανάλυση στο θέμα.
Τι γίνεται όμως όταν οι αμαρτίες είναι μεγάλες, τότε που απειλείται μάχαιρα
εναντίον μας;Τότε αναλαμβάνουν δράση οι «Γίγαντες» κατά την ερμηνεία του Μεγάλου Βασιλείου στον προφήτη Ησαΐα: «Γίγαντες έρχονται να εκπληρώσουν τον θυμό μου, χαίροντες συγχρόνως και υβρίζοντες. Ο λόγος (του προφήτη) απειλεί επιδημία κάποιων θεομάχων (γι’ αυτό υβρίζουν), που αποστέλλονται προς εκδίκηση όσων έχουν αμαρτήσει». Ο θυμός προκειμένου περί της απαθούς θεότητος σημαίνει ότι επέτρεψε να δράσουν απότομα (δηλ. ξαφνικά αλλά και γρήγορα) οι «Γίγαντες», οι οποίοι, ως συνήθως, είναι ταγμένοι στο κακό λέει ο
Μέγας Βασίλειος, και τους οποίους «ονόμασε σαφέστερα ο ψαλμωδός αγγέλους
πονηρούς, λέγων: εξαπέστειλε εις αυτούς οργήν θυμού Αυτού, θυμό και οργή και θλίψη, που έγινε με αποστολή αγγέλων πονηρών».
Και για ποιο λόγο να επιστρατευθούν αυτοί οι πονηροί άγγελοι, δηλ. δαίμονες; «Γι’ αυτό δε τέτοιοι διάκονοι (του θελήματος του Θεού) επινοήθηκαν σε όσους έπραξαν άξια τιμωρίας, διότι ακριβώς από την πολλή ωμότητα, μη έχοντας καμμία συμπάθεια προς τους τιμωρουμένους, μήτε μπορώντας να αναλάβουν σπλάχνα οικτιρμού, επιχαίρουν όταν μαστιγώνονται οι άνθρωποι, και τους καθυβρίζουν, κάνοντας απόλαυσή τους τον πόνο και την οδύνη και την λύπη όσων μαστιγώνονται», λέει πάλι ο Μέγας Βασίλειος.
Είναι λοιπόν ανελέητοι οι δαίμονες, αλλά σε ποιους; Στους απομακρυσμένους από το Θεό ανθρώπους, δηλ. στους δικούς τους! Γι’ αυτό έλεγε ο γέροντας Αμβρόσιος, για όσα θα επιτρέψει ο Θεός στην εποχή μας, της μεγάλης αποστασίας: «Τα πράγματα θα εξελιχθούν πολύ γρήγορα. Ο διάβολος θα κυριαρχήσει. Όσους τον πλησιάσουν, θα τους τσακίσει, θα τους συντρίψει. Φίλους αυτός δεν έχει». Το είδαμε αυτό στην Αϊτή, και την Νέα Ορλεάνη της Αμερικής, που είναι κέντρα Βουντού, καθώς και στην Αφρική παλιότερα.
Για τους «γίγαντες» αυτούς λέει επίσης ο Ησαΐας: «Ο Κύριος Σαβαώθ (των
δυνάμεων) έχει διατάξει έθνος οπλομάχο να έρθει από γη πολύ μακρυνή. Από το άκρο του θεμελίου του Ουρανού, Κύριος και οι οπλομάχοι αυτού, για να καταφθείρουν (καταστρέψουν) όλη την οικουμένη». Επομένως λέει ο Μέγας Βασίλειος «μη φοβηθείς αυτόν που χτυπάει (δηλ. τον διάβολο), αλλά παρακάλεσε (για συγνώμη και βοήθεια) αυτόν που διατάσσει (τον Θεό)». Και γιατί από «γη πολύ μακρινή»; Διότι αυτοί που μας συμπονούν και βοηθούν στα θέματα της σωτηρίας είναι Άγγελοι ειρηνικοί και από κοντά μας
προσφέρουν βοήθεια, ενώ αυτοί που είναι για τιμωρία μας έρχονται από μακρυά (δηλ. κρατιόντουσαν πριν σε απόσταση από εμάς), ώστε με την ωμότητά τους να βοηθήσουν στην θεραπεία της ψυχής μας.
Και επί πλέον διευκρινίζει ο Μέγας Βασίλειος: «Πως λοιπόν από γης μακρινής και από το άκρο του Ουρανού έρχεται το οπλομάχο αυτό έθνος; Από γης μεν διότι προτίμησε τον περίγειο τόπο, και στα γήϊνα πάθη να συμφύρεται. Από το άκρο δε του Ουρανού, ότι από εκεί έγινε η αρχική πτώση του».
Στους πονηρούς αυτούς αγγέλους παραδίνεται η σάρκα μόνο, για να σωθεί η ψυχή, όπως ο Φύγελλος και Ερμογένης παραδόθηκαν στον Σατανά υπό του αποστόλου Παύλου, όχι για να απωλεσθούν, αλλά για να μάθουν να μη βλασφημούν. Όταν οι άνθρωποι όμως είναι ανεπίδεκτοι μάθησης (δηλ. μετανοίας), τότε έρχονται οι εξοντωτικοί πειρασμοί. Ο 3ος
παγκόσμιος πόλεμος δεν θα είναι για μετάνοια, αλλά για εξολόθρευση, βεβαιώνει ο Ρώσος στάρετς Λαυρέντιος. (Επίτομος σ. 208). Δρα τότε ο χλωρός ίππος της Αποκάλυψης.Εξ άλλου τα σύγχρονα όπλα δεν αφήνουν όπως σε παλιότερες εποχές χρονικά περιθώρια για τη διαδικασία της μετανοίας. Γενικά, κατά το Ρώσο στάρετς Αμβρόσιο, «ο Θεός ζητάει από εμάς να διορθωθούμε. Αυτό όμως απαιτεί χρόνο, δεν μπορεί να γίνει αμέσως. Και γι’αυτό ο Κύριος μακροθυμεί. Τότε διακόπτει ο Θεός τη ζωή του ανθρώπου, όταν τον βρίσκει ετοιμασμένο για τον Ουρανό ή όταν δεν βλέπει πια καμμιά ελπίδα διόρθωσης».
Από τα παραπάνω είναι προφανές ότι όλα τα ελέγχει ο Θεός, καλά και άσχημα,
χαρωπά και λυπηρά, πάντα όμως λαμβάνοντας υπ’ όψιν την βούληση του ανθρώπου. «Δεν έχουν εξουσία λοιπόν εναντίον κάποιου, (τα πονηρά πνεύματα), ούτε ισχύ, παρά μόνο αν τους παραχωρηθεί αυτή εκ Θεού κατ’ οικονομία, όπως στην περίπτωση του Ιώβ, και όπως ακριβώς έχει γραφεί για τους χοίρους στο Ευαγγέλιο», λέγει ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός. (Έκθεσις ακριβής Ορθ. Πίστεως, 18) Και ας μην φτάνουμε στον παραλογισμό να θεωρούμε υπεύθυνα τα πονηρά πνεύματα για την έλλειψη αρετής, όπως σε μια συνομιλία των
ασκητών της ερήμου, αναγράφεται χαρακτηριστικά: Ρώτησε κάποιος αδελφός τον αββά Παμβώ. «Γιατί με εμποδίζουν τα πονηρά πνεύματα να κάνω καλό στον πλησίον»; Και του λέει ο Γέροντας: «Μη μιλάς κατ’ αυτόν τον τρόπο, γιατί έτσι αποκαλείς ψεύτη τον Θεό. Καλύτερα πες: «Δεν θέλω καθόλου να ελεώ». Γιατί ο Θεός έχει πει ήδη: Σας έδωσα την εξουσία να πατάτε επάνω σε όφεις και σκορπιούς και σ’ όλη τη δύναμη του εχθρού» (Λουκ. Ι-19). Για την Εκκλησία Του έχει ιδιαίτερη πρόνοια ο Θεός, την ασφαλίζει πάνω σε «όρος πεδινό» (ευρύχωρο, πνευματικό οροπέδιο) με το «σημείο» Του (τον Σταυρό), όπως προέγραψε ο προφήτης Ησαΐας, και ερμηνεύει ο Μέγας Βασίλειος: «Γι’ αυτό λαμβάνοντας πρόνοια (ο Θεός) αυτών που τον φοβούνται, τους ανεβάζει μεν στο σημαντικό ύψος του όρους, τους ασφαλίζει δε με την ομαλότητα της κορυφής. Τους δίνει δε φυλακτήριο το σημείο (Σταυρό), με την παραγγελία να παρηγορούν με καλά έργα τους θλιβομένους, να ανοίγουν το στόμα προς διδασκαλία σε όσους θέλουν να μάθουν, για να αποφύγουν την επιδρομή των γιγάντων».Διότι όλοι θα παραλύσουν όταν θα γίνει η επιδρομή τους. «Κανείς να μην έχει πεποίθηση στη δύναμή του για να αμυνθεί προς τους επερχόμενους οπλομάχους. Κανείς να μην ελπίζει στην ταχύτητα των ποδιών του, για να μπορέσει δήθεν να αποδράσει την ημέρα της συντριβής, στην οποία έρχονται για να καταφθείρουν όλη την οικουμένη». Αυτά προσθέτει ο Μέγας Βασίλειος επεξηγώντας τον προφήτη Ησαΐα.
Γενικά ο 3ος παγκόσμιος πόλεμος θα κινηθεί από τους «πονηρούς οπλομάχους» που αναφέρει ο Ησαΐας. Πριν τον πόλεμο λύνονται οι δαίμονες που αρχηγός τους είναι ο επώνυμος άγγελος της αβύσσου Αββαδών (ή στα Ελληνικά Απολλύων), κατά τον Ιωάννη το Θεολόγο,δηλ. τους δίνεται η δυνατότητα δράσης, ενώ πριν ήταν τελείως περιορισμένοι (Αποκ. Θ-11). Θα πειράξουν τους μη πιστούς, τους κατευθυνόμενους αλόγως από τις (5) αισθήσεις τους,
προκαλώντας ένα είδος υστερίας για ένα διάστημα 5 περίπου μηνών, με αφορμή τις προετοιμασίες του μεγάλου πολέμου που οι ίδιοι θα προξενήσουν βάζοντας στα εμπαθή μυαλά των ηγετών της ανθρωπότητας την ιδέα ότι θα υπάρξει όφελος από αυτόν.
Αλλά και ο κυρίως πόλεμος θα κινηθεί από το επί πλέον λύσιμο των 4 δαιμονικών αγγέλων του Ευφράτη (Αποκ. Θ-14), όταν από τα 4 κέρατα του ουρανίου (χρυσού)θυσιαστηρίου με μια φωνή θα δοθεί σχετική εντολή, μετά την 6η σάλπιγγα. Ας θυμηθούμε την εξήγηση των λόγων αυτών, για να δούμε την αναγκαιότητα των σκληρών για την ανθρωπότητα μέτρων που λαμβάνονται κατ’ εντολή του Θεού.Σάλπιγγα κατά την διδασκαλία της Εκκλησίας είναι η φωνή του Κυρίου, όπως γράψαμε ήδη Αυτό σημαίνει ότι μετά το πρόσταγμα του Θεού, που Αυτός μόνο ξέρει με ακρίβεια την κατάσταση των ψυχών των ανθρώπων, και την προώθηση της εντολής από το Ουράνιο θυσιαστήριο, που είναι όλο χρυσό διότι είναι πλήρες από τη χάρη του Αγίου Πνεύματος,
λύνονται οι 4 τιμωροί άγγελοι του Ευφράτη. Τα κέρατα όπως στα ζώα αντιπροσωπεύουν τη δύναμη κρούσεως, παρόμοια και εδώ αντιπροσωπεύουν την πνευματική ισχύ. Είναι 4, διότι εκπροσωπούν την ισχύ του λόγου του Κυρίου που εκφράζεται μέσω των 4 ευαγγελίων, και αντιπροσωπεύεται από 4 αγγελικές δυνάμεις που προΐστανται στη διάδοσή του, τις οποίες ο ευαγγελιστής, για την ζωντάνια τους, ονόμασε αλλού «ζώα». Οι συμβολισμοί δεν είναι τυχαίοι, «ζων γαρ ο λόγος του Θεού» κατά τον Απόστολο Παύλο (Εβρ. Δ-12). Επειδή 4 είναι τα στοιχεία του κόσμου αυτού, ή 4 οι διαστάσεις (χώρου και
χρόνου), ή 4 τα σημεία του ορίζοντα και σ’ αυτά κηρύσσεται ο λόγος του Κυρίου, γι’ αυτό 4 είναι τα Ευαγγέλια, νοηματικά αλληλοσυμπληρούμενα ώστε να αποτελούν μία ενότητα, σε πλήρη συμφωνία μεταξύ τους. Γι’ αυτό μία η φωνή από τα 4 κέρατα του θυσιαστηρίου: «Και ο έκτος άγγελος σάλπισε. Και άκουσα μία φωνή από τα τέσσερα κέρατα του θυσιαστηρίου του χρυσού, που είναι μπροστά στο Θεό, να λέει στον έκτο άγγελο που έχει τη σάλπιγγα.
Λύσε τους τέσσερις αγγέλους τους δεμένους πάνω στον ποταμό το μεγάλο, τον
Ευφράτη» (Αποκ. Θ 13-14). Που σημαίνει ότι η ανθρωπότητα αποστάτησε και δεν ήθελε πλέον να δεχτεί το λόγο του Θεού। Αυτό ο Κύριος Ιησούς Χριστός το πληροφορεί (σαλπίζοντας), και η φωνή που αντιστοιχεί στις 4 επιβλέπουσες για τη διάδοση του Ευαγγελίου δυνάμεις από το ουράνιο θυσιαστήριο το βεβαιώνει. Τότε κατά την επιθυμία των ανθρώπων να ζουν στην πλάνη και την κακία, λύνονται οι φοβεροί τέσσερεις (4) άγγελοι του Ευφράτη που εξολοθρεύουν μόνο στον πόλεμο το ένα τρίτο της ανθρωπότητας.
Επειδή ο Ευφράτης, όπως και στον Παράδεισο, σκορπά ευφροσύνη και αυτό σημαίνει ετυμολογικά, με το λύσιμο των πονηρών αγγέλων γίνεται το αντίθετο, έρχεται κάθε είδους δυστυχία. Έτσι ο Ευφράτης μπορεί ιδιαίτερα να συμβολίζει την καλοπέραση στις αναπτυγμένες και καλοτρεφόμενες χώρες, που όμως μάζεψαν τον πλούτο τους με αδικία, αφήνοντας στερημένους τους φτωχότερους λαούς, ενώ πάντα παραμένει ένα σύνορο Ανατολής - Δύσης.Αυτή η καλοπέραση τελειώνει όταν λύνονται οι πονηροί άγγελοι. Με αυτή την έννοια ταγεγονότα στην Ιαπωνία είναι άκρως προειδοποιητικά, ότι η ώρα των μεγάλων πειρασμών έφθασε.Να σημειωθεί πως ότι θαυμαστό ισχύει για τους Ορθοδόξους στον υπόλοιπο κόσμο,Ελλάδα, Ρωσία, κλπ, ισχύει και στην Ιαπωνία. Και επειδή πλέον μας φανέρωσε ο Θεός τη δύναμη του Σταυρού και του Αγιασμού για να καθαρίζουν τις μολύνσεις στη Φύση, είναι προφανές ότι με την εκπληκτική αύξηση της ραδιενέργειας και των μολύνσεων, η μόνη λύση επιβίωσης εκεί είναι να χρησιμοποιηθούν αυτά τα υπερφυσικά μέσα.
Και επειδή ο Ιησούς Χριστός είναι πλουσιόδωρος, ακόμη και τους μη Ορθοδόξους ευλογεί, σε ένα ποσοστό που Αυτός κανονίζει, και το είδαμε ήδη στα παρατεθέντα αρχεία,τα οποία ελπίζομε να μεταφραστούν στα Ιαπωνικά, από όποιο έχει την ικανότητα.Οι Ορθόδοξοι πιστοί έχουν βέβαια τα θεία Μυστήρια, που είναι η ανώτατη πηγή δωρεών.Γενικά όσα είπαμε είναι ικανοποιητικά για να κάνομε μια πνευματική προσέγγιση του θέματος των αναστατώσεων (ταραχών και καταστροφών) που διαρκώς αυξάνουν σε πλήθος και ένταση και εξαπλώνονται σ’ όλη τη Γη. Μπορούμε μόνο να συμπληρώσουμε ότι το θέμα είναι δυνατόν να το εξετάσουμε και μέσα από τις πιο συγκεκριμένες προφητείες για τη Συντέλεια. Απλώς, υπάρχει μία κλίμακα μεταξύ των γεγονότων που διαδραματίζονται τώρα(πριν την αναλαμπή της Ορθοδοξίας), και αυτών της Συντελείας, την οποία πρέπει να λάβομε υπ’ όψιν, έτσι όπως αυτή καθορίζεται και από την αναλογία των καταστροφικών αποτελεσμάτων μεταξύ σαλπίγγων και φιαλών στην Αποκάλυψη. Ο προφήτης Δανιήλ πχ αναφέρεται στους πολέμους του Αντιχρίστου, και λέει μεταξύ άλλων: «Και θα απλώσει το χέρι του στη γη (δηλ. θα επεμβαίνει παντού), και η γη Αιγύπτου δεν θα έχει σωτηρία. Και θα γίνει κύριος στα απόκρυφα του χρυσού (ορυκτά, πετρέλαια, κλπ) και του αργυρίου (χρήματος) και σ’ όλα τα επιθυμητά της Αιγύπτου και των Λιβύων και των Αιθιόπων, μέσα στα οχυρωμένα μέρη τους» (Δαν. Ια 42). Είναι μερικά που παρατηρούμε να γίνονται με κάποια κλίμακα και στις ημέρες μας. Η Αιθιοπία σημαίνει και την κεντρική και λοιπή Αφρική, ενώ η Λιβύη είναι ένα πολύ μεγάλο μέρος της Μεσογειακής Αφρικής,σύμφωνα με τα ισχύοντα τον καιρό της προφητείας. Βέβαια τώρα όσα γίνονται είναι προσπάθειες στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης για να επιτευχθεί η Μεσογειακή Ένωση του Σαρκοζύ, και να ελέγχεται το χρήμα όλων από τους τραπεζίτες. Όμως κυρίως είναι η απομάκρυνση από τον αληθινό Θεό που τα επιτρέπει.
Και ο γέροντας Παΐσιος συμβούλευε: «Μόνον πνευματικά μπορεί να αντιμετωπισθεί η σημερινή κατάσταση, όχι κοσμικά. Θα σηκωθεί ακόμη λίγη φουρτούνα, θα πετάξει έξω κονσερβοκούτια, σκουπίδια, όλα τα άχρηστα, και μετά θα ξεκαθαρίσουν τα πράγματα. Σ' αυτήν την κατάσταση θα δείτε, άλλοι θα έχουν καθαρό μισθό, και άλλοι θα ξοφλούν χρέη. Θα γίνουν έτσι τα πράγματα, που δεν θα στενοχωριέται κανείς για την ταλαιπωρία που θα περνάνε»...
Σημαντικός είναι ο ρόλος των γυναικών στις δύσκολες περιστάσεις, τώρα και στα έσχατα χρόνια, και σ’ αυτό τις καλεί να συνειδητοποιηθούν ο γέροντας Αριστοκλής της Μόσχας(+1918), σε προφητικό του κείμενο του 1911, που κατείχε η μητέρα Βαρβάρα από τη Ρωσία, η οποία το 1918 πήγε να ζήσει στην Ιερουσαλήμ: «Πες στις γυναίκες, πρέπει να ανήκουν απόλυτα στο Θεό... Πρέπει να προετοιμάζουν τις ψυχές τους, τα παιδιά τους και τους συζύγους τους।Και θα έχουν πάρα πολύ δουλειά να κάνουν για το Θεό. Ω, πόσο μεγάλη εργασία θα έχουν να κάνουν οι γυναίκες τα έσχατα χρόνια, και οι άνδρες θα έπονται απ’ αυτές»!


16/29-3-2011, οσίου Χριστοδούλου της Πάτμου
Λεόντιος Μοναχός Διονυσιάτης

http://www.imdleo.gr/diaf/2011/02/anastat.pdf

Κυριακή 10 Απριλίου 2011

Η Οσία Μαρία η αιγυπτία διηγείται την ζωή της


1. Ἡ Ὁσία διηγεῖται τή ζωή της
Ὅταν ἔφθασε ἡ ἁγία ἑορτή τῆς Ὑψώσεως τοῦ Σταυροῦ, ἐγώ, καθώς καί πρωτύτερα, γύριζα συλλαμβάνοντας ψυχές νέων. Ἔβλεπα ὅμως ἀπό πολύ πρωί νά τρέχουν ὅλοι στήν Ἐκκλησία καί πηγαίνω κι ἐγώ τρέχοντας μαζί μέ τούς ἄλλους πού ἔτρεχαν. Ἔφθασα λοιπόν μαζί τους στήν αὐλή τοῦ ναοῦ καί ὅταν ἦρθε ἡ ὥρα τῆς θείας Ὑψώσεως, ἔσπρωχνα καί σπρωχνόμουνα γύρω ἀπό τήν εἴσοδο, προσπαθώντας νά μπῶ μέσα μαζί μέ τό πλῆθος... Καί μέχρι τό σημεῖο πού βρισκόταν ἡ πόρτα, ἀπ’ ὅπου ἔμπαινε κανείς μέσα στόν ἴδιο τό ναό, ὅπου κανείς ἔβλεπε τό ζωοποιό Ξύλο, μέ πολύ κόπο καί θλίψη πλησίαζα ἡ ταλαίπωρη. Μόλις ὅμως πάτησα τό κατώφλι τῆς πόρτας, ὅλοι οἱ ἄλλοι ἔμπαιναν χωρίς κανένα ἐμπόδιο, ἐνῶ ἐμένα μέ ἐμπόδιζε κάποια θεία δύναμη, πού δέν μοῦ ἐπέτρεπε τήν εἴσοδο. Γιατί πάλι σπρωχνόμουνα καί διωχνόμουνα πίσω καί πάλι μόνη ἐγώ βρισκόμουνα νά στέκομαι στήν αὐλή τοῦ ναοῦ. Ἐπειδή νόμισα, ὅτι τοῦτο ὀφείλεται στή γυναικεία ἀδυναμία μου, ἀφοῦ ἀναμίχθηκα πάλι μέ ἄλλους, προσπαθοῦσα παραγκωνίζοντας ὅσο μποροῦσα τούς ἄλλους νά προωθήσω τόν ἑαυτό μου μέσα, ἀλλά κοπίαζα μάταια. Γιατί πάλι, μόλις τό ἄθλιο πόδι μου πατοῦσε στό κατώφλι, ὅλους τούς ἄλλους ὁ ναός δεχόταν χωρίς κανείς νά τούς ἐμποδίζει, ἐμένα μόνο τή δυστυχισμένη δέν δεχόταν, ἀλλά σάν νά ὑπῆρχε παραταγμένο πλῆθος στρατιωτῶν μέ τή διαταγή νά μοῦ ἀπαγορεύσει τήν εἴσοδο, ἔτσι κι ἐμένα μέ ἐμπόδιζε κάποια δύναμη συνεχῶς.

2. Ἡ μετάνοια τῆς ὉσίαςΑὐτή τήν προσπάθεια τήν ἔκανα τρεῖς ἤ τέσσερις φορές καί ἐπειδή ἀπόκαμα καί δέν ἄντεχα νά σπρώχνω καί νά σπρώχνομαι, γιατί εἶχε κουραστεῖ καί τό σῶμα μου ἀπό τήν ἔντονη προσπάθεια, ὑποχώρησα γιά λίγο καί ἔφυγα καί στάθηκα σέ κάποια γωνιά τῆς αὐλῆς τοῦ ναοῦ. Καί μόλις τότε συναισθάνθηκα τήν αἰτία πού μέ ἐμπόδιζε νά δῶ τό Τίμιο καί Ζωοποιό Ξύλο. Γιατί ἄγγιζε τά μάτια τῆς καρδιᾶς μου λόγος σωτήριος πού μοῦ φανέρωνε, ὅτι ἡ ἀκαθαρσία τῶν ἔργων μου ἦταν αὐτή πού μοῦ ἔκλεινε τήν εἴσοδο.

Ἄρχισα λοιπόν νά κλαίω καί νά θρηνῶ καί νά κτυπῶ τό στῆθος μου καί νά βγάζω στεναγμούς ἀπό τά βάθη τῆς καρδιᾶς μου. Καί καθώς ἔκλαιγα βλέπω πάνω ἀπό τή θέση πού στεκόμουν τήν εἰκόνα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί βλέποντας συνεχῶς πρός αὐτή λέω: Παρθένε Δέσποινα, ἐσύ πού γέννησες κατά σάρκα τό Θεό Λόγο, γνωρίζω καλά δέν εἶναι σωστό καί λογικό, σ’ ἐμένα τήν τόσο ἀκάθαρτη, σ’ ἐμένα πού εἶμαι ἔτσι γεμάτη ἀσωτίες, νά κοιτάζω τήν εἰκόνα τή δικιά σου, τῆς ἀειπαρθένου, τῆς ἁγνῆς, τῆς καθαρῆς καί ἀμόλυντης στό σῶμα καί στήν ψυχή. Γιατί εἶναι δίκαιο ἐμένα τήν ἄσωτη, ἐξ αἰτίας τῆς καθαρότητός σου, νά μισεῖς καί τελείως νά μέ ἀποστρέφεσαι. Ἀλλά ὅμως, ἐπειδή, καθώς ἄκουσα, γι’ αὐτό τό λόγο ἔγινε ἄνθρωπος ὁ Θεός πού γέννησες, γιά νά καλέσει τούς ἁμαρτωλούς σέ μετάνοια, βοήθησε ἐμένα πού εἶμαι μόνη καί δέν ἔχω κανένα γιά νά μέ βοηθήσει· δῶσε ἐντολή νά ἐπιτραπεῖ καί σ’ ἐμένα νά περάσω τήν εἴσοδο τῆς Ἐκκλησίας καί μή μοῦ στερήσεις τή δυνατότητα νά δῶ τό ξύλο, πού πάνω του σταυρώθηκε μέ τή σάρκα ὁ Θεός πού γέννησες καί ἔδωσε τό ἴδιο Του τό αἷμα ἀντίτιμο γιά χάρη μου· δῶσε ἐντολή, Δέσποινα, ν’ ἀνοίξει καί σέ μένα ἡ πόρτα γιά τή θεία προσκύνηση τοῦ Σταυροῦ, καί βάζω ἐσένα ἀξιόπιστο ἐγγυητή στό Θεό πού γέννησες, ὅτι δέν πρόκειται νά ἐξυβρίσω ποτέ ξανά τή σάρκα μου τούτη μέ ὁποιαδήποτε αἰσχρή σχέση. Ἀλλά ἀπό τή στιγμή πού θά δῶ τό ξύλο τοῦ Σταυροῦ τοῦ Υἱοῦ σου, θά ἐγκαταλείψω ἀμέσως τόν κόσμο καί ὅλα ὅσα ἔχουν σχέση μ’ αὐτόν καί τήν ἴδια στιγμή θά κατευθυνθῶ ἐκεῖ ὅπου ἐσύ ὡς ἐγγυητής τῆς σωτηρίας μου θά μοῦ ὑποδείξεις καί θά μέ ὁδηγήσεις.

Αὐτά εἶπα καί ἀφοῦ ἔλαβα σάν κάποια πληροφορία τή φλόγα τῆς πίστεως, πῆρα θάρρος στηριζόμενη στήν εὐσπλαχνία τῆς Θεοτόκου καί φεύγω ἀπό ἐκεῖνο τόν τόπο ἀπ΄ ὅπου προσευχόμουνα. Ἔρχομαι πάλι καί μπαίνω ἀνάμεσα σ’ αὐτούς πού προσπαθοῦσαν νά εἰσέλθουν κι ἀπό κανέναν πλέον δέν σπρωχνόμουνα, κανείς δέν μέ ἐμπόδιζε νά πλησιάσω τήν πόρτα ἀπό τήν ὁποία εἰσέρχονταν στό ναό. Τότε μέ κυρίευσε φρίκη καί ἔκπληξη, ὥστε κλονιζόμουν ὁλόκληρη καί ἔτρεμα. Ἔπειτα φθάνοντας στήν πόρτα πού μέχρι τότε ἦταν κλειδωμένη γιά μένα, ὅλη ἡ δύναμη πού πρωτύτερα μέ ἐμπόδιζε, τώρα μοῦ ἄνοιγε τό δρόμο νά μπῶ. Ἔτσι εἰσῆλθα χωρίς κανένα κόπο καί βρέθηκα μέσα στό Ἅγιο τῶν Ἁγίων καί ἀξιώθηκα νά προσκυνήσω τό ζωοποιό Τίμιο Σταυρό καί εἶδα τά μυστήρια τοῦ Θεοῦ καί αἰσθάνθηκα πόσο εἶναι πρόθυμος ὁ Κύριος στό νά δέχεται τή μετάνοια. Ἀφοῦ λοιπόν ἔπεσα ἡ ἄθλια πάνω στή γῆ καί προσκύνησα τό ἅγιο ἐκεῖνο ἔδαφος, τρέχοντας βγῆκα ἔξω κατευθυνόμενη γρήγορα σέ Ἐκείνη πού ἐγγυήθηκε γιά μένα. Φθάνω λοιπόν σ’ ἐκεῖνο τόν τόπο ὅπου τό ἔγγραφο τῆς ἐγγυήσεως συντάχθηκε καί γονατίζοντας μπορστά στήν Ἀειπάρθενο καί Θεοτόκο, προσευχήθηκα μέ αὐτά τά λόγια.

3. Ἡ προσευχή τῆς ὉσίαςἘσύ, φιλάγαθε Δέσποινα, μοῦ ἔδειξες τή φιλανθρωπία σου· ἐσύ δέν ἀποστράφηκες τήν προσευχή τῆς ἀνάξιας· εἶδα δόξα πού δίκαια οἱ ἄσωτοι δέν βλέπουμε· δόξα στό Θεό πού μέ τίς πρεσβεῖες Σου δέχεται τή μετάνοια τῶν ἁμαρτωλῶν. Γιατί τί περισσότερο, ἡ ἁμαρτωλή μπορῶ νά σκεφθῶ ἤ νά πῶ; Εἶναι καιρός πιά, Δέσποινα Θεοτόκε, νά πραγματοποιηθοῦν τά συμφωνημένα στήν ἐγγύηση, πού ἐγγυήθηκες. Τώρα ὅπου προστάζεις, ὁδήγησέ με· μᾶλλον τώρα γίνε μου δάσκαλος τῆς σωτηρίας, χειραγωγώντας με στό δρόμο πού ὁδηγεῖ στή μετάνοια. Καί καθώς ἔλεγα αὐτά, ἄκουσα ἀπό μακριά κάποιον νά φωνάζει: Ἐάν περάσεις τόν Ἰορδάνη, θά βρεῖς καλή ἀνάπαυση. Μόλις ἄκουσα αὐτή τή φωνή, πίστευσα ὅτι γιά μένα ἀκούστηκε καί κλαίγοντας φώναξα καί εἶπα στή Θεοτόκο: Δέσποινα, Δέσποινα, μή μέ ἐγκαταλείψεις τήν ἄσωτη. Καί ἀφοῦ εἶπα αὐτά, βγαίνω ἀπό τήν αὐλή τοῦ ναοῦ, καί βάδιζα σύντομα.

4. Ἡ Ὁσία ὁδηγεῖται στήν ἔρημο τοῦ ἸορδάνουΚαθώς ἔβγαινα ἔξω, κάποιος πού μέ εἶδε μοῦ δίνει τρεῖς φόλεις (χάλκινα νομίσματα) λέγοντάς μου: Δέξαι τις αὐτές ἀμμά μου. Ἐγώ ἀφοῦ τίς δέχθηκα, ἀγόρασα μ’ αὐτές τρία ψωμιά καί τά πῆρα μαζί μου ὡς εὐλογία. Τότε ρώτησα αὐτόν πού τά πουλοῦσε: Ποιός εἶναι ὁ δρόμος ἄνθρωπε, πού ὁδηγεῖ στόν Ἰορδάνη; Καί ἀφοῦ ἔμαθα τήν πύλη τῆς πόλεως πού ἔβγαζε πρός ἐκεῖνο τό μέρος, τρέχοντας βγῆκα ἔξω καί ἄρχισα κλαίγοντας τήν ὁδοιπορία. Ρωτώντας καί ξαναρωτώντας καί ἀφοῦ περπάτησα ὅλη τήν ὑπόλοιπη μέρα, καθώς ὑποθέτω ἦταν τρίτη ὥρα τῆς ἡμέρας ὅταν εἶδα τόν Τίμιο Σταυρό, ἔφθασα, ἐνῶ κόντευε νά δύσει ὁ ἥλιος, στό ναό τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ, πού βρίσκεται κοντά στόν Ἰορδάνη. Καί ἀφοῦ πρῶτα προσκύνησα στό ναό, κατέβηκα ἀμέσως στόν Ἰορδάνη καί μέ τά ἁγιασμένα νερά του ἔβρεξα τό πρόσωπό μου καί τά χέρια μου. Ἀκόμα μετάλαβα ἀπό τά ἄχραντα καί ζωοποιά Μυστήρια στό ναό τοῦ Προδρόμου, καί ἔφαγα τό μισό τοῦ ἑνός ἀπό τά τρία ψωμιά καί ἀφοῦ ἤπια νερό ἀπό τόν Ἰορδάνη, κοιμήθηκα τή νύκτα πάνω στή γῆ. Τήν ἑπόμενη μέρα βρίσκοντας ἕνα πλοιάριο, πέρασα στήν ἄλλη ὄχθη καί πάλι ζήτησα ἀπό τήν ὁδηγό μου νά μέ ὁδηγήσει, ὅπου τῆς ἦταν ἀρεστό. Ἦρθα λοιπόν σ’ αὐτή τήν ἔρημο καί ἀπό τότε μέχρι σήμερα φεύγοντας τόν κόσμο ζῶ μακριά ἀπό αὐτόν καί κατοικῶ ἐδῶ δεχόμενη μέ εὐχαρίστηση τό Θεό μου, πού γλιτώνει ἀπό τήν ὀλιγοψυχία καί τήν καταιγίδα ὅσους καταφεύγουν σ’ Αὐτόν.

5. Ἡ ἀρχική ζωή τῆς Ὁσίας στήν ἔρημοΤότε τῆς λέει ὁ Ζωσιμᾶς: Πόσα χρόνια ἔχουν περάσει, κυρία μου, ἀφ’ ὅτου κατοικεῖς σ’ αὐτή τήν ἔρημο; Ἐκείνη ἀπάντησε: Ἔχουν περάσει σαρανταεπτά χρόνια, καθώς ὑποθέτω, ἀπό τότε πού βγῆκα ἀπό τήν ἁγία πόλη. Καί τί βρῆκες ἤ εἶχες γιά τροφή, κυρία μου, ρώτησε ὁ Ζωσιμᾶς. Τοῦ λέει: Δυόμισι ψωμιά εἶχα μαζί μου ὅταν πέρασα τόν Ἰορδάνη, πού σιγά-σιγά ξεράθηκαν καί ἔγιναν σκληρά σάν πέτρα· τρώγοντάς τα λοιπόν ἀπό λίγο πέρασα μέ αὐτά χρόνια. Κι ἔτσι χωρίς κόπο, ρώτησε πάλι ὁ Ζωσιμᾶς, πέρασες τόσο χρόνια, χωρίς καθόλου νά σέ πειράξει ἡ ξαφνική μεταβολή τῆς ζωῆς σου; Μέ ρώτησες τώρα, ἀββά Ζωσιμᾶ, τοῦ ἀπάντησε, γιά πράγμα πού καί μόνο πού τό ἀναφέρω μέ πιάνει φρίκη, γιατί ἄν θυμηθῶ τώρα τούς πολλούς κινδύνους πού ὑπέμεινα καί τούς λογισμούς πού σκληρά μέ ἐνόχλησαν, φοβᾶμαι μήπως προσβληθῶ καί πάλι ἀπό δαύτους. Μήν παραλείψεις τίποτα, κυρία μου, λέει ὁ Ζωσιμᾶς, πού νά μή μοῦ τό ἀνακοινώσεις, γιατί ἀπό τήν ἀρχή πολύ σέ παρακάλεσα γι’ αὐτό, ὥστε νά μοῦ τά διηγηθεῖς ὅλα χωρίς καμιά παράλειψη.

[Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο: Σωφρονίου Ἱεροσολύμων, Βίος τῆς ὁσίας Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας, εἰσ.-κείμ.-νεοελ. ἀπόδ. ὑπό Μοναχούς τῆς Ἱ. Μ. Σταυρονικήτα (Ἅγιον Ὄρος: Ἱ. Μ. Σταυρονικήτα, 1988), 61-73].

http://thriskeftika.blogspot.com/2011/04/blog-post_9117.html