Από τις σελίδες του περιοδικού μας ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ δεν συνηθίζω να δίνω απαντήσεις σε αγαπητούς που κατά καιρούς σχολιάζουν τα γραφόμενά μου και ζητούν το σχολιασμό μου ή διάλογο. Το κάνω μόνο στις περιπτώσεις που πιστεύω ότι από τη δευτερολογία (απάντησή μου ή σχολιασμό μου) θα υπάρξει όφελος και για τους αναγνώστες του περιοδικού που το τιμούν με το να το διαβάζουν και να το εμπιστεύονται.
Αυτός είναι ο λόγος που πήρα να σου απαντήσω σ’ αυτά που με ρωτάς σε πρόσφατο άρθρο σου. Πριν ξεκινήσω, θεώρησε βεβαία την εκτίμησή μου στο πρόσωπό σου, που κανένας και τίποτα δεν θα αλλοιώσει. Και αν υπάρξει κάποια λέξη ή φράση που ίσως σε λυπήσει, ζητώ από τώρα τη συγχώρησή σου και αν μου το γράψεις θα επανορθώσω αμέσως. Και όλα αυτά για τη δόξα του αγαπημένου μας, του λατρευτού Κυρίου και Βασιλιά μας.
Αναφέρεσαι στο βιβλίο μου που πρόσφατα κυκλοφόρησε «Η Νύχτα προχώρησε, η Ημέρα πλησίασε». Γράφω εκεί ανάμεσα στα άλλα για μια εμπειρία που είχα κάποιο πρόσφατο καλοκαίρι, όταν πολύ κοντά μας στην παραλία, που βρέθηκα με την οικογένειά μου, ήρθε μια μοναχική κοπελίτσα, συμπαθητική απ’ όσο θυμάμαι, και ιδιαίτερα μοντέρνα στην εμφάνιση. Στη θέση που συνήθως φοράμε εμείς το μαγιό μας εκείνη είχε ένα «αδιόρατο κομματάκι ύφασμα», με τη γνωστή εικόνα προς τα έξω που την βλέπουμε στις παραλίες στις ημέρες μας. Μέχρι αυτό το σημείο «ουδέν καινόν υπό τον ήλιον». Το πρόβλημα, το ιδιαίτερα σοβαρό, κατά τη γνώμη μου, αρχίζει από αυτό το σημείο. Η κοπελίτσα άνοιξε την τσάντα του μπάνιου της, έβγαλε την πετσέτα της, την έστρωσε για να κάνει την ηλιοθεραπεία της και μετά έβγαλε μια Αγία Γραφή και άρχισε να διαβάζει. Πλησίασα πιο κοντά της, χωρίς να γίνομαι αδιάκριτος, για να βεβαιωθώ ότι το βιβλίο που άνοιξε ήταν η Αγία Γραφή και πρόσεξα ότι ήταν σε κάποια σημεία και υπογραμμισμένη.
Τώρα εσύ μου εισηγείσαι, στο σχολιασμό σου, να χαρώ που η κοπελίτσα διάβαζε την Αγία Γραφή αντί για κάποιο άλλο βιβλίο, ότι τη διάβαζε στην παραλία, δημόσια, και ότι ήταν και υπογραμμισμένη. Ε, λοιπόν, όχι αγαπητέ μου. Όχι μόνο δεν χάρηκα, αλλά αντίθετα πόνεσα και τρόμαξα με το πόση ζημιά μπορεί να κάνει αυτός ο πονηρά στημένος συνδυασμός της σάρκας, της κοσμικότητας με την Αγία Γραφή στα χέρια.
Θα σου το πω καθαρά και από την αρχή. Δεν έχω κανένα πρόβλημα – όπως ούτε κανένας μας φαντάζομαι – να δω μία πόρνη να κρατά την Αγία Γραφή και να τη διαβάζει και μάλιστα υπογραμμισμένη. Το πρόβλημα αρχίζει και είναι τεράστιο και φοβερά επικίνδυνο, όταν αυτή η γυναίκα συνεχίζει να διαβάζει το Λόγο του Θεού και συνεχίζει ταυτόχρονα να εκδίδεται, χωρίς να δείχνει ότι ενοχλείται ή ότι έχει διάθεση να αλλάξει ζωή. Δεν έχω κανένα πρόβλημα να δω την Αγία Γραφή στα χέρια ενός ναρκομανούς, και μάλιστα υπογραμμισμένη. Έχουμε όμως όλοι – και εσύ πιστεύω – μεγάλο και σοβαρό πρόβλημα, όταν αυτός ο νέος με τη Γραφή στο χέρια συνεχίζει να τρυπάει τις φλέβες του και να αναζητεί τη δόση του. Δεν έχω κανένα πρόβλημα να δω την Αγία Γραφή να τη μελετά προσεκτικά και να την υπογραμμίζει κιόλας ένας ομοφυλόφιλος. Όταν όμως συνεχίζει να είναι ομοφυλόφιλος και συνεχίζει να διαβάζει και να υπογραμμίζει την Αγία του Γραφή και μάλιστα δημόσια, τότε κάθε γνήσιος πιστός του Χριστού πισωπατάει με πόνο και φόβο. Αυτός ο συνδυασμός έχει κάτι το πολύ σατανικό μέσα του. Όλοι συμφωνούμε σ’ αυτό.
Και επειδή τα πιο πάνω παραδείγματά μου ίσως είναι ακραία, μπορώ να σου αναφέρω και άλλα πιο κοντινά. Τι θα έλεγες για κάποιον που με την Αγία Γραφή στα χέρια και μάλιστα υπογραμμισμένη ποτέ δεν σταμάτησε να χτυπάει τη γυναίκα του, να την ταπεινώνει, να την εξευτελίζει, ακόμα και μπροστά στα παιδιά τους; Θα χαιρόσουν που αυτός ο άνθρωπος διαβάζει την Αγία Γραφή και την υπογραμμίζει χωρίς διάθεση να αλλάξει, να μεταμορφωθεί; Θα χαιρόσουν για τη γυναίκα που ενώ διαβάζει την Αγία της Γραφή και την υπογραμμίζει ίσως και δημόσια, η εμφάνισή της είναι ύμνος στη σάρκα, λατρεία στο σεξουαλισμό των ημερών μας; Αυτή η γυναίκα μπορεί να έχει σύζυγο και παιδιά, αλλά το σώμα της, που ανήκει μόνο στον άνδρα της όπως δεσμεύτηκε και υποσχέθηκε μπροστά στον Κύριο όταν παντρεύτηκε, της αρέσει να το θαυμάζουν και να το επιθυμούν και άλλοι. Και μάλιστα με την Αγία Γραφή στα χέρια και με εδάφια υπογραμμισμένα.
Η θέση μας είναι ότι αυτές όλες οι περιπτώσεις και οι πολλές παρόμοιες μ’ αυτές, όχι μόνο δεν προκαλούν χαρά στο πιστό παιδί του Χριστού, αλλά λύπη, πόνο και ανησυχία. Έχει κάτι το σατανικό αυτή η προσπάθεια, η ιδιαίτερα έντονη στις μέρες μας και στις εκκλησίες μας, να πείσουμε και να πεισθούμε ότι ο Ιησούς Χριστός μπορεί να συνδυαστεί με το κοσμικό, το ειδωλολατρικό, το άνομο, το εκφυλισμένο, το προκλητικό, το συμβιβασμένο, το γυμνό στις παραλίες, το εκκεντρικό στους δρόμους, την ώρα που η Καινή Διαθήκη τόσο καθαρά το διασαφηνίζει «εξέλθετε, αποχωρίσθητε και μη εγγίσητε ακάθαρτο» (Β’ Κορινθίους ς’17).
Σου θυμίζω αγαπητέ μου ότι ο μεγάλος αγώνας του σατανά στις μέρες μας είναι να εισαγάγει και να εγκαταστήσει μέσα στις ψυχές μας, στις σχέσεις μας μεταξύ μας και στις εκκλησίες μας, τον τρίτο δρόμο, την τρίτη κατάσταση, το γκρίζο, που δεν είναι ούτε άσπρο, ούτε μαύρο, ούτε άγιο αλλά ούτε και κοσμικό.
«Νυν υπέρ πάντων ο αγών», έχει διακηρύξει ο διάβολος και πέφτει νικημένο το ένα οχυρό μετά το άλλο σ’ αυτήν την παγίδα.
Γυρίζω στην κοπελίτσα της παραλίας. Είσαι ήσυχος και ευχαριστημένος με το «κήρυγμά της»: «…έλα στο Χριστό και θα γίνεις σαν και μένα, θα φοράς ό,τι θέλεις ή δεν θα φοράς…, θα ζεις όπως ο κόσμος, θα μπορείς να ζεις προκλητικά, ίσως και εκφυλισμένα, θα είσαι όπως οι άλλοι, θα κάνεις ό,τι κάνουν οι άλλοι και θα διαβάζεις και την Αγία σου Γραφή και μάλιστα με θάρρος… στην παραλία, μπροστά σε όλους»;
Θέλω να σου πω ότι αυτό το κήρυγμα της ζωής αυτών των ανθρώπων με τρομάζει, γιατί μπορεί να οδηγήσει εύκολα στην κόλαση τις ψυχές. Αυτό το παραποιημένο ευαγγέλιο οδηγεί στη φαρδιά και ευρύχωρη οδό, που καταλήγει οπωσδήποτε στην απώλεια. Αλίμονο σε όποιον το δεχθεί και το ζήσει.
Κάτι τελευταίο, αλλά πολύ σημαντικό. Είμαι βέβαιος ότι το γνωρίζεις και συμφωνείς. Όταν ο Κύριός μας θεράπευε και βοηθούσε αμαρτωλούς με τα θαύματά Του, πάντοτε αποχαιρετούσε την ψυχή με μια φράση σαν αυτή: «πήγαινε και στο εξής μην αμαρτάνεις για να μη σου γίνει τίποτα χειρότερο» (Ιωάννης ε’14, η’11).
Η προσφορά του Ιησού Χριστού στην αμαρτωλή ψυχή δεν είναι να της συστήσει να διαβάζει την Αγία Γραφή μόνο, αλλά η αναγέννηση, που σημαίνει μεταμόρφωση, λύτρωση, ανακαίνιση! Φαντάζεσαι τον Άσωτο Γιο να πηγαίνει έξω με τις παλιές του παρέες, τα φιλαράκια του από την παλιά ζωή τότε που μαζί τους κατασπαταλούσε την περιουσία του Πατέρα του «ζων ασώτως»; Τον φαντάζεσαι να πηγαίνει επισκέψεις στο χοιροστάσιο να βλέπει με νοσταλγία τα γουρούνια, να τα χαϊδεύει, να τρώει και κανένα ξυλοκέρατο… με τα ρούχα τα καθαρά, τα βασιλικά, με το δαχτυλίδι το βασιλικό στο χέρι;
Φαντάζεσαι τον Γαδαρηνό θεραπευμένο, καινούριο άνθρωπο μετά από το θαύμα του Ιησού Χριστού στη ζωή του πάλι γυμνό, πάλι στα μνήματα, πάλι με αλυσίδες και να διαβάζει την Αγία Γραφή και να την υπογραμμίζει; Και μου προτείνεις να χαρώ γιατί κρατάει την Αγία Γραφή στα χέρια; Να χαρώ γιατί; Τι σχέση έχει αυτός ο Χριστός με τον αληθινό Ιησού Χριστό της Αγίας Γραφής, που λυτρώνει, μεταμορφώνει, ανακαινίζει, ελευθερώνει από την εξουσία της αμαρτίας;
Τελειώνω με κάτι απλό. Όταν ο οικοδεσπότης έστειλε τις προσκλήσεις στους χωλούς, τους τυφλούς, τους βεβλαμμένους, στους σκοτεινούς δρόμους και τους φράχτες (Ματθαίος κβ’9-10, Λουκάς ιδ’21-23) για να «γεμισθή ο οίκος του», φαντάζομαι ότι θα συμφωνείς μαζί μου, δεν τους έβαλε ρακένδυτους και λασπωμένους, με τη λίγδα της αμαρτωλής ζωής τους μέσα στα σαλόνια του παλατιού του…. Τους έπλυνε, τους γιάτρεψε, τους έντυσε στα κατάλευκα, τους καθάρισε με τη σωτηρία Του, τους αναγέννησε με το Άγιο Πνεύμα Του, τους ομόρφυνε με την αγάπη Του. Έτσι μπήκαν στο Μεγάλο Δείπνο. Όχι απλώς μόνο γιατί διάβαζαν την Αγία τους Γραφή, χωρίς η ζωή τους να έχει αγγιχτεί καθόλου, με αγάπη για τον κόσμο, με ειδωλολατρία και σάρκα αφράτη και καλοταϊσμένη, με συμβιβασμό στην καρδιά τους. Σου θυμίζω ότι όταν κάποιος επιχείρησε να μπει στο παλάτι «δίχως ένδυμα γάμου» (Ματθαίος κβ’11,12), ο οικοδεσπότης τον έστειλε χωρίς έλεος έξω! Εκεί που πραγματικά ανήκε. Γιατί στο παλάτι υπάρχει κάτι τρομερό που πρέπει όλοι να το προσέξουμε. Το Αίμα του Γιου του Βασιλιά. Δεν παίζουμε με το Αίμα, δεν ασχολούμαστε πρόχειρα με το Αίμα, δε φτιάχνουμε τον δικό μας Χριστό, τη δικής μας σύνθεσης σωτηρία, όταν υπάρχει το Αίμα του Ιησού Χριστού, που έχει τη δύναμη να γκρεμίσει όλα τα παλιά, να τα σαρώσει και στη θέση τους να χτίσει άγια και καθαρά παιδιά του Θεού, ξεχωρισμένα από τον κόσμο της αμαρτίας του σατανά, πρώτα μπόγια με καμάρι, αρχοντιά και δύναμη, μαχητές και νικητές, απόλυτους και σίγουρους στην πίστη τους και στη ζωή τους.
Αυτό το Ευαγγέλιο υπηρετούμε κάθε μέρα με τη ζωή μας και τις ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ και δεν βρίσκουμε λόγο να μετακινηθούμε ούτε εμείς, ούτε οι οικογένειές μας, ούτε οι εκκλησίες μας ούτε ένα χιλιοστό απ’ αυτό, γιατί αυτό το Ευαγγέλιο είναι το μόνο γνήσιο και σ’ αυτό μας ευλόγησε ο Κύριός μας πλούσια, κάτι που το εύχομαι ολόψυχα και για σένα αγαπητέ μου.
Όσο για την κοπελίτσα της παραλίας και στο πρόσωπό της κάθε ψυχή που βρίσκεται σ’ αυτήν την επικίνδυνη κατάσταση, εύχομαι και προσεύχομαι ο Χριστός της Αγίας Γραφής που διαβάζει ακόμα και στην παραλία και υπογραμμίζει, να την αναγεννήσει, να την «ανακαινώσει», να τη μεταμορφώσει, να κατοικήσει διά της πίστεως στην καρδιά της (Εφεσίους γ’17-19) ώστε να μη ζει πλέον αυτή, να μη ζει για τον εαυτό της, αλλά να ζει Ιησού Χριστό, να ζει ο Χριστός μέσα της και όχι ο εαυτός της, ο σατανάς και ο κόσμος του.
Ευχαριστώ που με «άκουσες» με υπομονή.
Ελάχιστος εν Κυρίω,
Ορέστης Χρ. Φραγκόπουλος
http://www.logiazois.gr/janfeb07_11.htm
